Noc spadających gwiazd

Zawsze lubiłam spoglądać w niebo, patrzeć na migoczące gwiazdy, wyszukiwać ulubione gwiazdozbiory. 

Po śmierci bliskiej osoby wmówiłam sobie że stał się jedną z tych gwiazd i nie tylko jest teraz moim aniołem stróżem, ale również każdej nocy zagląda okiem gwiazdy w moje okno. 

Wyjątkowo wspominam i wciąż lubię tzw. sierpniowe Noce Spadających Gwiazd. Kiedy to roje perseidów są najbardziej aktywne i przecinają niebo jasnymi smugami. Ten rój powstał przez kometę 109P/Swift-Tuttle i jest najaktywniejszym rojem meteorów na niebie. W tym roku złożyło się kilka pozytywnych czynników: księżyc jest między nowiem a I kwadrą przez co nie jest zbyt jasny, godzina do obserwacji była korzystna ponieważ największa aktywność wypadała między 20 a 23 i co najważniejsze dla mnie - jestem w rodzinnym domu na południu Polski a nie jak zazwyczaj w centrum, lampy na ulicy gasną o północy a wielki taras zachęca do rozłożenia koca i wpatrywania się w niebo.

Deszcz meteorytów można obserwować do końca sierpnia, jednak ta jedna wyjątkowa noc z poniedziałku na wtorek pozwala zobaczyć największą ilość wpadających do atmosfery cząstek materii. Moje obserwacje nie były w tym roku wyjątkowo owocne, udało mi się dostrzec zaledwie dwie spadające gwiazdy... Ale udało mi się również wypowiedzieć dwa, ulotne życzenia... I choć nie wierzę w takie rzeczy to mam nadzieję że wyjątkowo, w tym roku się spełnią. Bo być może jedną z tych spadających gwiazd była ta przypisana komuś bliskiemu, a może po prostu jakaś siła chce bym zaczęła wierzyć w cuda lub moc marzeń.

Pozostawiam Was z przemyśleniami, filmem z zeszłorocznej NSG i nadzieją że dla Was też spadło kilka gwiazd i spełni się kilka życzeń.