Kim jestem?
Kim jestem dla Ciebie?
Mrzonką ulotną
na wietrze
Łkaniem księżyca
Odbiciem duszy
Aniołem upadłym
Kim jestem dla Ciebie?
Pustym naczyniem
Robaczkiem świętojańskim
z gasnącym światłem
Kukiełką w teatrze życia
Obrazem na szkle
malowanym myślami
Ulotną chwilą skąpaną w deszczu
Kim jestem dla Ciebie?
Księgą niezapisaną
Wszystkim
I niczym zarazem.
Iteresujące i chwytające za serce. Takie to melancholijne i do przemyślenia... Piękne ;3
OdpowiedzUsuńDziękuję, ogromnie mnie raduje taka opinia :)
UsuńTak, myślę, że wróciła. "Cała reszta może się poukładać sama" Jej... wiesz, że może masz rację ? Czasami po prostu trzeba dać się ponieść... ^^ Tak samo jak z pierwszym krokiem - trzeba pozwolić naszemu ciału aby go wykonał :>
OdpowiedzUsuńDokładnie :)
UsuńJakże piękne pytanie... I jak bardzo trudne.
OdpowiedzUsuńCiężko określić, czym lub kim może być człowiek dla człowieka. A z czasem - jeszcze trudniej...
To takie... definiowanie. My, durni ludzie wciąż musimy definiować wszystkie emocje nam towarzyszące, nawet jeśli po prostu się nie da, bo brakuje określeń, przykładów. I tych dobrych i tych złych.
Jak zawsze, są dwie strony lustra. :-)
Całuję!
Doskonale to ujęłaś :)
UsuńTeż często zadaję sobie takie pytanie. Jednak z udzieleniem na nie odpowiedzi już nie tak łatwo. Piękny wiersz. Pozdrawiam. :)
OdpowiedzUsuńChyba każdy człowiek je sobie zadaje :)
UsuńDziękuję, pozdrawiam.
Och! Mi jeszcze troszkę do studiów brakuje... Ale też mi się nie śpieszy do całkiem "dorosłego życia", w każdym bądź razie wolę wczesne wstawanie, niżeli prawdziwą odpowiedzialność. :)
OdpowiedzUsuńWiersz mający w sobie prawdziwe przesłanie, bo "Kim jestem dla Ciebie?" Myślę, że wielu zadaje te pytanie i wielu na nie nie potrafi odpowiedzieć.
Pozdrawiam :)
P.s. Co powiesz na wymiana bannerów ?
UsuńI obyś mogła "dorosnąć" jak najpóźniej :)
UsuńBanery wymienione :)
Bardzo fajny wiersz, daje do myslenia
OdpowiedzUsuń