ewa mroczkowska books

Kim jestem dla Ciebie? Mrzonką ulotną na wietrze Łkaniem księżyca Odbiciem duszy Aniołem upadłym Kim jestem dla Ciebie? Pustym naczyniem Robaczkiem świętojańskim z gasnącym światłem Kukiełką w teatrze życia Obrazem na szkle malowanym myślami Ulotną chwilą skąpaną w deszczu Kim jestem dla Ciebie? Księgą niezapisaną Wszystkim  I niczym zarazem.

Bezsenność okraszona słonymi łzami Samotna i roztargniona Porusza struny Twojego wnętrza By pozostawić ból. Pustka rozdziera serce Łagodny sen nie jest ukojeniem Spadasz. Uciekasz. Błądzisz. Pozostają tylko łzy Rozpacz rodząca siłę Wiara budująca mosty Nadzieja konająca na szarym końcu. I sny bez snów Bez miłości.

Zawsze lubiłam spoglądać w niebo, patrzeć na migoczące gwiazdy, wyszukiwać ulubione gwiazdozbiory.  Po śmierci bliskiej osoby wmówiłam sobie że stał się jedną z tych gwiazd i nie tylko jest teraz moim aniołem stróżem, ale również każdej nocy zagląda okiem gwiazdy w moje okno. 

Dzisiejsza notka będzie różnić się od tych typowych, pełnych rozważań, jakie pisałam dotychczas.  Dzisiejsza notka będzie miała mało treści ale jak sądzę nie mniej przekazu. Jak pisałam, interesuję się fotografią, jednak jestem kompletną amatorką w robieniu zdjęć, nie dysponuję też wybitnie dobrym sprzętem (choć wszystko przede mną), mimo to chcę podzielić się jakimś fragmentem moich zdjęć które zalegają na dysku owiane nutką sentymentu. Nie są one wybitnie dobre, ale je lubię.  Co jakiś czas zamieszczę taki post, zawierający po kilka fotografii mojego autorstwa.

1 sierpnia 1944. Godzina 17. Godzina W. Dziś mija 69 lat od wybuchu powstania Warszawskiego. Największej akcji zbrojnej zorganizowanej przez Armię Krajową przeciwko okupującym Warszawę - Niemcom. Miało trwać kilka dni, jednak powstańcy utrzymali walki przez 63. W dzisiejszą rocznicę - pamiętamy!